‘Levend Verlies’ is de term die Manu Kierse introduceerde om de levenslange rouw aan te duiden, die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een chronische ziekte of beperking. Het gaat over het verdriet dat altijd kan oplaaien, verwacht of onverwacht en dat soms verergert door de jaren heen.
Levend Verlies kun je ervaren op allerlei gebieden. Bijvoorbeeld wanneer jij of een dierbare kanker krijgt, wanneer je voor een ouder zorgt met dementie, als jij of je partner een psychiatrische aandoening krijgt of wanneer je door een ongeluk levenslang beperkt blijft. Wij richten ons op (groot)ouders én behandelaars van kinderen met een chronische aandoening of beperking.
Het proces van levend verlies is pittig en intensief. Met name wanneer je bij mijlpalen weer geconfronteerd wordt met wat jouw kind nog niet kan of nooit zal kunnen, als het verdriet je weer eens overvalt of wanneer je, als spin in het web, er helemaal doorheen zit.
Leven met een levend verlies draait echter niet alleen om de verlieservaring. Wij zien ook dat het een proces is dat kracht geeft. Als ouder doe je er alles aan om je kind mee te kunnen laten doen. Je wordt creatiever in het bedenken van oplossingen, je krijgt een enorm doorzettingsvermogen, je wordt steeds assertiever, zeker als het je kind betreft en je kunt meer genieten van de kleine dingen die er echt toe doen.
In onze bijeenkomsten belichten we beide kanten van dit proces. We staan stil bij het verdriet, de vermoeidheid, de boosheid, de angst en de zwaarte enerzijds en de kracht, humor, creativiteit, vertrouwen, liefde en levensvreugde anderzijds.